Αποκάλυψη τρωτών σημείων σε κάρτες έξυπνης πρόσβασης RFID

1. Κλωνοποίηση και Spoofing

Οι μη εξελιγμένες κάρτες RFID (ειδικά οι τύποι LF όπως η HID Prox) μπορούν εύκολα να κλωνοποιηθούν με τη χρήση φθηνών συσκευών όπως το Flipper Zero ή το Proxmark3. Οι επιτιθέμενοι συλλαμβάνουν το UID και το αντιγράφουν σε μια άλλη κάρτα.

2. Σκίσιμο και υποκλοπή

Ορισμένα συστήματα RFID μεταδίδουν δεδομένα χωρίς κρυπτογράφηση. Ένας επιτιθέμενος που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση μπορεί να "ξαφρίσει" το σήμα χρησιμοποιώντας έναν κρυφό αναγνώστη για να κλέψει τα διαπιστευτήρια - χωρίς ο κάτοχος της κάρτας να το γνωρίζει.

 3. Επιθέσεις επανάληψης

Ένας εισβολέας μπορεί να καταγράψει μια έγκυρη μετάδοση σε ανεπαρκώς ασφαλισμένα συστήματα και να την αναπαράγει αργότερα για να αποκτήσει πρόσβαση. Με αυτόν τον τρόπο παρακάμπτεται η αυθεντικοποίηση χωρίς να χρειάζεται να αποκρυπτογραφήσει ή να κατανοήσει τα δεδομένα.

4. Αδύναμη ή καθόλου κρυπτογράφηση

Οι παλαιότερες κάρτες, όπως η MIFARE Classic, είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούν αδύναμη κρυπτογράφηση (CRYPTO1), η οποία έχει πλέον σπάσει και δεν είναι ασφαλής. Πολλά συστήματα εξακολουθούν να βασίζονται σε ξεπερασμένη τεχνολογία.

 5. UID Spoofing

Οι κάρτες που βασίζονται αποκλειστικά σε στατικά UIDs (χωρίς αμοιβαία πιστοποίηση ταυτότητας ή κρυπτογραφική προστασία) είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στην πλαστογράφηση.